Wycieczka z programu MEiN

Wycieczka z programu MEiN „Poznaj Polskę”.

W dniach 11-13 października 2021r. uczniowie klas III GBS, III PBS i I BS Szkoły Branżowej I stopnia w Zespole Szkół im. M. Skłodowskiej – Curie uczestniczyli w wycieczce edukacyjnej do Trójmiasta.

Program wycieczki obejmował zwiedzanie:

Archikatedry Oliwskiej
Statku „Dar Pomorza”
Muzeum Emigracji
Centrum Nauki „Eksperyment”
Stoczni Gdańskiej
Pola bitwy na Westerplatte (rejs statkiem)

Młodzieżą opiekowały się:

Elżbieta Horoszko
Lidia Karczewska
kierownik wycieczki p. Marzenna Kruszewska

A oto, jak wspominamy wycieczkę:

Naszą wycieczkę rozpoczęliśmy od zbiórki o 6.45. Trudno było wstać, ale … udało się. Większość z nas była na czas. Po 6.00 wyruszyliśmy do Trójmiasta. W drodze rozmawialiśmy podekscytowani i ciekawi, czy wycieczka się uda, później troszkę przysypialiśmy i po 2 godzinach zatrzymaliśmy się na pierwszy „odpoczynek”. Kolejne godziny podróży minęły bardzo szybko.

Pierwszym punktem naszej wycieczki był Sopot. Ponieważ dopisała nam pogoda, przeszliśmy się po słynnym „monciaku” czyli deptaku sopockim i tam zjedliśmy (w MacDonaldzie ) nasz pierwszy wycieczkowy obiad, a przede wszystkim ogrzaliśmy się. Jedzenie było smaczne, humory dopisywały. A potem … nareszcie morze i spacer po pięknym, białym molo, z zarysami statków stojących na redzie gdzieś daleko na styku błękitu nieba i morskiej wody. Skusiła nas plaża, na której, mimo października, przechadzały się dumne łabędzie rozpościerając śnieżnobiałe skrzydła i poszukując smakołyków w piasku. W pewnym momencie napadły na nas krzyczące wniebogłosy mewy próbując nas podziobać i uczesać. Udało nam się ujść z życiem i wtedy mogliśmy zebrać trochę dziwnych, czarnych muszelek, które wyglądały z daleka jak paski błyszczącego błota.

Następnie zwiedziliśmy Archikatedrę Oliwską. Zaskoczył nas jej wystrój, zupełnie inny niż w naszych kościołach. Największe wrażenie zrobiły na nas słynne ogromne organy oliwskie. Niestety, nie mieliśmy okazji usłyszeć koncertu, ponieważ tego dnia nie było go w programie wydarzeń Katedry.

Stocznia Gdańska to kolejny etap naszej wyprawy. I tu okazało się, że Pomnik Poległych Stoczniowców Grudnia ’70, Brama Stoczni oraz tablice inskrypcyjne wzruszyły nasze panie nauczycielki do łez. My nie do końca to rozumiemy, ale wiemy, że to ważne miejsce w naszej historii i znajdujące się tam napisy wywarły na nas również duże wrażenie. Ciekawy jest też budynek Europejskiego Centrum Solidarności wyglądający jak zardzewiała burta statku czekającego w stoczni na naprawę. To bardzo wymowny symbol.

W końcu, zmęczeni, wieczorem dotarliśmy do naszej „noclegowni”. Był to klub wioślarski „Drakkar” z kilkoma siłowniami i salą gimnastyczną. Niestety – było już późno i nie mogliśmy skorzystać z tych atrakcji. Ciekawiły nas pokoje. Okazały się wygodne i duże, z czystą pościelą, szafami i obszernymi łazienkami. Najciekawsze okazały się prysznice – takich jeszcze nie widzieliśmy – wyglądały jak wielkie śruby umieszczone na wysokości 2,5 metra. Mycie pod nimi okazało się dosyć trudne. Najlepiej udało się to osobom, które były super wysportowane! Taka atrakcja … Obiadokolacja była obfita, choć nie wszystkim przypadła do gustu, a już na pewno nie wegetarianom. Rano – pyszne śniadanie – do wyboru: wędliny, serki, parówki, jajecznica, pomidory, ogórki, miód, dżem i wiele innych. Wyszliśmy objedzeni i… hajda na Gdynię.

Niestety – padało, a my mamy zwiedzać statek „Dar Pomorza”… Oczywiście daliśmy radę. Zaciekawiły nas szczególnie pomieszczenia pod pokładem (jak ci marynarze wytrzymują w tych ciasnych kabinach?). Z pokładu statku rozciąga się widok na Port Gdyński, ale najpiękniej prezentuje się sama sylwetka statku. Niestety – żagle były zwinięte. Można tylko wyobrazić sobie, jak musi wyglądać, gdy sunie po morzu z łopoczącymi na wietrze żaglami…

Prosto z „Daru Pomorza” weszliśmy do małego baru mieszczącego się w namiocie o prostej i zrozumiałej nazwie „Rybka i frytka”. Tam ogrzaliśmy się i wysuszyliśmy czekając na parujące, pachnące smażone i pieczone ryby z – wiadomo – frytkami. Później udaliśmy się do Muzeum Emigracji. Przedziwne przeżycie – podróż do świata ludzi, którzy „za chlebem” zrozpaczeni opuszczali swoją ojczyznę. Ci na przykład, którzy wybrali się w poszukiwaniu „amerykańskiego snu”, musieli przejść przez piekło Ellis Island – wyspy, na której byli poddawani badaniom, rozmowom dotyczącym ich statusu prawnego i często rozdzielani z rodziną – np. ojciec i jedno dziecko mogli wpłynąć do Nowego Jorku, a matka i pozostałe dzieci musiały wrócić do kraju, bo nie spełniały wymagań stawianych przez Amerykanów. To straszne czasy…

Zwiedzanie zakończyliśmy naukową przygodą w Centrum Nauki EKSPERYMENT. Ogromny przeszklony budynek pełen kolorowych niespodzianek np. „Mamo, siusiu” ( skąd się bierze i jak wędruje po organizmie mocz), dowiedzieliśmy się też, jak czuje się osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku, jak trudno jej podjechać na wysokość 1 cm, co o swoim właścicielu myśli chomik biegający bez przerwy po swoim „kółku”, poczuliśmy trzęsienie ziemi pod stopami, próbowaliśmy zmontować tranzystor i dowiedzieć się, co się dzieje, kiedy prowadzi się samochód po alkoholu.

Wieczorem wróciliśmy na kolację i wzięliśmy udział w konkursie zorganizowanym przez nasze pani, a dotyczącym miejsc przez nas zwiedzanych. Nagrody okazały się bardzo zaskakującymi i przydatnymi przedmiotami, np. sitko… Późnym wieczorem zaczęła się najprzyjemniejsza część wycieczki, czyli nasze spotkania, rozmowy i zielononocne niespodzianki. Na co dzień rzadko się widzimy, a tu mogliśmy wymienić poglądy na różne sprawy, posłuchać muzyki, dowiedzieć się, kto najgłośniej chrapie – po prostu poznać się lepiej.

Środę – ostatni dzień – rozpoczęliśmy od wycieczki statkiem na Westerplatte. Wiał silny wiatr, było zimno, od czasu do czasu siąpił deszczyk, ale my dzielnie dzielnie podziwialiśmy niesamowite krajobrazy z pokładu – przeogromne kolorowe statki lub ich części czekające w dokach na naprawę, a wyglądające jak wielkie paszcze morskich potworów, domy wybudowane dawno temu, a nadal zachwycające pięknem, części dawnej stoczni, przedwojenne budynki mieszkalne niemieckich stoczniowców i rybaków, ogromny prom przewożący 2000 pasażerów i mnóstwo samochodów, tirów i ciężarówek, które wyjeżdżały z „pyska” promu, gdy go mijaliśmy. W czasie rejsu pani przewodnik opowiadała po polsku i niemiecku o historii mijanych przez nas obiektów. Po wyjściu na brzeg skierowaliśmy się na drogę wiodącą brzegiem morza do Pomnika Bohaterów Westerplatte. Zaświeciło piękne słońce ogrzewając nas i wydobywając najpiękniejsze odcienie błękitu morza – widok zapierał dech w piersiach. Obejrzeliśmy zbombardowaną przez Niemców wartownię nr 1. To nieprawdopodobne, jak można powyginać i zniszczyć grube, żelbetowe zbrojone mury. Nieregularny kształt pomnika przypomina wbity w ziemię bagnet, są tam też sylwetki żołnierza i marynarza, hasło „Chwała wyzwolicielom” oraz nazwy lokalizacji ważnych bitew. Gdy wyjrzeliśmy przez barierkę okalającą pomnik, zobaczyliśmy ogromny wymowny napis „Nigdy więcej wojny”. To zrobiło na nas wielkie wrażenie.

Wieczorem tego dnia wróciliśmy rozśpiewani do Mińska. I tyle… Trzy dni minęły jak krótka chwila. Cieszymy się, że mieliśmy okazję zobaczyć wiele ciekawych miejsc, poznać się w innych, niż szkolne, warunkach. No i oczywiście czekamy na następną wycieczkę!